నన్నెప్పుడూ కాపాడే నా సాయి

" ఓం సాయి శ్రీ సాయి జయ జయ సాయి " నిత్యం నేను స్మరించుకునే వాఖ్యమిది. 1982 వరకు మా కుటుంబానికి సాయిబాబా గురించి తెలీదు . ఆ సంవత్సరం లో సాయిని నమ్మి అయన మార్గంలో నడవడం మొదలెట్టిన దగ్గర నుండి ఇంతవరకు ఆ మార్గం విడువలేదు.

స్వర్గీయ ఆచార్య ఎక్కిరాల భరద్వాజ గారు రచించిన సాయి లీలామృతం లో 29 వ అధ్యాయం లో మా అమ్మగారి ప్రస్తావన ఇలా ఉంది. " కామేశ్వరమ్మ ( ఒంగోలు) తమకు తెలిసిన వారి నుండి ' శ్రీ సాయి లీలామృతము' తీసుకొని శ్రద్ధగా పారాయణ చేసింది. కొంతకాలంగా ఆమెకు మూర్చవ్యాది, వెన్నులో నొప్పి వచ్చి ఏ చికిత్సకూ తగ్గలేదు. అది తగ్గించమని బాబాను ప్రార్థించి పారాయణ చేస్తుండగా, ఒకనాటి రాత్రి శ్రీ సాయి డాక్టరు వలె స్వప్న దర్శనమిచ్చి ఇంజెక్షన్ చేశారు. అ నొప్పికి మెలకువ వచ్చి చూస్తే ఇంజెక్షన్ చేసిన గుర్తు స్పష్టంగా కనిపించింది. అంతటితో ఆ వ్యాధి తగ్గిపోయింది. ఆమె మరింత భక్తి తో పారాయణ చేస్తుంటే ధ్యానానికి కూర్చోగానే శిరిడీ లో సాయికెదురుగా కూర్చునట్లు భావోద్రేకం కలిగి బాహ్యస్మృతి లేకుండా 5,6 గంటల సేపు కూర్చుంది పోయేది.

ఆమెకు ఇంకెన్నో దివ్యనుభావాలు కలుగుతుండేవి . ఉదా :- 3 - 9 - 1986రాత్రి ఆమెకు కలలో ఎవరో పాముల వాళ్ళిద్దరూ వాకిట్లో నిలబడి బెదిరిస్తున్నారు. ఇంతలొ తెల్లని దిస్తులు ధరించిన ఎదురింటి ముస్లింల అబ్బాయి వచ్చి వాళ్ళను ఉరుదూ లో తిట్టి తరిమేశాడు. మర్నాడు గురువారం సాయంత్రం ఆ అబ్బాయి వాళ్ళింటికి వస్తే ఆ కల సంగతి చెప్పారు. సాయియే అలా దర్శనమిచ్చి ఆపద నివారించి ఉంటారని అతడన్నాడు. నాటి రాత్రి ఆమెకు కలలో ఒక దున్నపోతు, భీకరులైన నలుగురు మనుష్యులు కన్పించి ఆమె మెడకు తాడుకట్టి లాగుతున్నారు. ఆమె భయంతో కేకవేసి నిద్ర లేచింది. మరలా నిద్ర పట్టాక మరలా ఆ నల్గురూ ఆమె మంచం చుట్టూ తిరుగుతున్నట్లు కల వచ్చింది. అంతలో తెల్లని వస్త్రాలు ధరించిన వేరొకరు వాళ్ళను తిట్టి వెళ్ళగొట్టారు. ఆమెకు మెలకువ వచ్చి మంచం దిగబోతే ఎడమ కాలు క్రింద మెత్తగా ఏదో తగిలింది. కాలు ప్రక్కకు తీసేలోగా ఒక త్రాచుపాము పడగ విప్పి బుసకొట్టి ఆమె కాలుపై కాటువేసి చర చరా వెళ్ళిపోయింది. కొద్దిసేపట్లో ఆమె శరీరం చల్లబడి, చెమట పట్టి, గుండెలు బరువెక్కాయి. కొందరు పరుగున పోయి పాముల నరసయ్యకు ఫోను చేసారు, కొందరు ఆమెను డాక్టరు వద్దకు తీసుకు వెళ్లాలన్నారు. ఆమె, " నన్ను సాయి పటం దగ్గర చాప మీద పడుకోబెట్టి భజన చేయండి. నాకు సాయియే దిక్కు. నేను డాక్టరు వద్దకు రాను. నాకెలా ఉంటే అలా జరుగుతుంది" అన్నది. క్రమంగా ఆమెకు బాహ్యస్మృతి తగ్గుతూ నోట నురుగు రాసాగింది. ఇంతలొ ఆ ప్రదేశమంతా పరిమళాలు వ్యాపించాయి! కాసేపటికి స్పృహ వచ్చింది. త్వరలో ఆమె కోలుకున్నది.

పై విషయం లో స్థలాబావం వలన భరద్వాజ గారు పూర్తి విషయం వ్రాయలేదు. మా ఆమ్మకి మూర్చ వ్యాధి ఉండేది . అప్పట్లో ఆర్ధికంగా బాగా చిటికిన మా కుటుంబం సరైన వైద్యం చేయించుకోలేని పరిస్థితి. తెల్సిన వారి ద్వారా సాయి గురుదేవుల గురించి విని ఆయన చరిత్ర పారాయణ చేసిన కొన్నాళ్ళకి కలలో సాయి డాక్టరు రూపంలో కనిపించి ఇంజక్షన్ చేశారట. వెంటనే ఉలిక్కిపడి లేచిన మా అమ్మ మమ్మల్ని పిలిచి ఇంజక్షన్ గుర్తు చూపించారు . ఆ రోజు నుండి ఆమెకి ఫిట్స్ లేవు. అప్పటి నుండి నిత్యం సాయిని కొలవనారంభించిన మా అమ్మ తెల్లవారుఝామున నలుగు గంటలకి పూజ లో కూర్చుంటే ఒక్కొక్కసారి ఆ రోజు సాయంత్రం వరకు బాహ్య స్మృతి లేకుండా కూర్చుని ఉండేది. ఎప్పుడో మెలకువ వచ్చి లేచి నేను శిరిడీ వెళ్లి వచ్చాను అనేది. అప్పుడే నాలుగేళ్ల వయసుండే నేను " అమ్మా నువ్వు చచ్చి పోయావా ఇందాక పిలిస్తే పలకలేదు ?" అని దీనంగా అడిగేసరికి " ఏమిటి బాబా ఇంత చిన్న బిడ్డ ఉన్న నాకు ఈ ఆధ్యాత్మికత ఏంటి" అని బాద పడ్డారట. అంతే అప్పటి నుండి నేను బాగా పెద్ద వాడిని అయ్యేవరకు మా అమ్మ గారికి అలాంటి యోగస్థితి కలగలేదు. అయితే మద్య మద్యలో స్వప్న దర్శనాలు ఇస్తూ ఉండేవారట. పాము కరిచిన రోజు నాకు బాగా గుర్తు అప్పుడు నాకు నాకు ఏడేళ్ళు . తెల్లవారుజ్హామున పెద్దగ అరిచింది అమ్మ అందరం పరిగెట్టుకు వెళ్ళాం ... ప్ మా ముందు నుండే పెద్ద త్రాచుపాము వెళ్ళింది . మా అన్న నోటితో విషాన్ని లాగాడు .. కాసేపటికి గుండెల్లో పాము బుస కొడుతున్నట్టు ఉంది అన్నది అమ్మ ........ హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్దాం అన్నారు కొందరు అయితే అమ్మ మాత్రం నేనెక్కడికీ రాను నన్ను సాయి పటం వద్ద పడుకోబెట్టండి అనడంతో అలాగే చేశారు . ఐదు గంటల సమయం లో ఆ ప్రాంతమంతా చక్కని సువాసన వచ్చింది అమ్మ వంటి నిండా తెల్లగా కనిపిస్తూ ఉండడంతో భయపడి లైట్ వేసి చూసిన మేము ఆమె వంటి నిండా విభూతి చూసి ఆశ్చర్య పోయాం . ఆ రోజు ఉదయం తొమ్మిది గంటలకల్లా మా అమ్మ పూర్తి ఆరోగ్యవంతురాలు అయింది.

2008 నుండి మళ్లా యోగస్థితిలోకి మా అమ్మ వెళ్లడం ప్రారంభం అయింది. 2008 లో గురు పౌర్ణమి నుండి ఇప్పటి వరకు నాలుగు సార్లు మా పూజ మందిరంలో బాబా విగ్రహం నుండి విభూతి రావడం వచ్చింది. ఆ ఫోటోలు ఒక్కసారి చూడండి .






ఆ తరువాత 2008 దసరా రోజు రావడం మొదలైన విభూతి మూడు రోజుల వరకు పెరిగింది.



తంబూలీ అనే రౌడీ వాడు ఊర్లో నుండి వెళ్ళిపో అని ఆజ్ఞాపిస్తే ...... మూడు నెలలపాటు ఊరిబయట నివసించి అయన మనకి నేర్పింది . సహనం , ప్రేమ . ఎదుటి వాడు తిడితే తిరిగి తిట్టకు వాడు తిట్టినందుకు నీకేమన్న నెప్పి పుట్టిందా ... లేదుకదా అంటూ మనల్ని తగాదాలు పెట్టుకోవద్దు అని చెబుతారు. మిట్ట మద్యాహ్నం ఆకలితో ఉన్న ఏదో ఒక జీవి కోసం ఒక ముద్ద అన్నం బయట పెట్టమని చెబుతారు. ఇరువురు కలిసినప్పుడు అక్కడ లేని మూడో వ్యక్తి గురించి పుకార్లు మాట్లడుకోవద్దు అని చెబుతారు. ఒక మనిషి సక్రమమైన జీవితం ఎలా గడపాలో ఆయన జీవించి చూపారు. ఎన్ని పారాయణాలు చేసినా ఒక్కొకసారి సహనం నశించి అవతల వారితో యుద్ధానికి దిగినా సాయంత్రం ఇంటికెళ్ళాక అయన పటం లోనుండి "నా మాట వినలేదుగా " అన్న భావన తో ఉన్న చూపులు నన్ను వెంటాడుతాయి.

నిత్యం స్మరించుకోవాల్సిన ఆయన మాటలు కొన్ని

నీదగ్గరకు ఏ ప్రాణి వచ్చినా తోలెయ్యవద్దు, ఆదరించు, ఋణానుబంధంపై నమ్మకముంచి గుర్తుంచుకో. ఆకలిగొన్న వారికి అన్నం, గుడ్డలు లేనివారికి గుడ్డలు యివ్వు. భగవంతుడు సంతోషిస్తాడు. నిన్నెవరైనాసరే ఏమైనా అడిగితే సాధ్యమైనంత వరకు యివ్వు, లేక యిప్పించు, " లేదు" అనవద్దు. యిచ్చేందుకు ఏమీ లేకపోతే మర్యాదగా చెప్పు. చులకన చేయడం, కోపగించుకోవడం తగదు. నీ దగ్గరున్నా యివ్వలనిపించకపోతే లేదని అబద్ధం చెప్పవద్దు. ఇవ్వలేనని మర్యాదగా చెప్పు. ఇవ్వలేకపోతే దానికి కారణం చెప్పు. అయిష్టమే కారణమైతే అదే చెప్పు .

ప్రాణులన్నిటి రూపాలలో నేనే సంచరిస్తుంటాను. ఎవరెవరిపై కోపించినా, దూషించినా నాకు చాలా బాధ కల్గుతుంది. ఎవడు ధైర్యంగా నిందను, దూషణను సహిస్తాడో వాడు నాకెంతో ఇష్టుడు. నిన్నేవరైనా బాధించినా వాడితో పోట్లాదవద్దు. సహించలేకపోతే ఒకటి రెండు మాటలతో ఓర్పుగా సమాధానం చెప్పు. లేకుంటే నా నామం స్మరించి అక్కడనుండి వెళ్ళిపో. వాడితో యుద్ధం చేసి దెబ్బకు దెబ్బ తీయవద్దు. నీవేవరితోనైనా పోట్లాడితే నాకు చాలా ఏహ్యం కలుగుతుంది. ఎవరి గురించి తప్పుగా మాట్లాడవద్దు. నీ గురించి ఎవరైనా మాట్లాడినా చలించకు. వాడి మాటలు నీకేమి గుచ్చుకోవు గదా! ఇతరులు చేసే పనులకు ఫలితం వారే అనుభవిస్తారు. నీవు చేసే పనుల ఫలితమే నీకుంటుంది. తక్కిన ప్రపంచం తలక్రిందులు కానివ్వు . దాన్ని లక్ష్య పెట్టక, ఋజుమార్గం లో వెళ్ళు, ఆనందానికి యిదే మార్గం.

అరిషడ్వర్గాలలో అసూయను జయించడం చాలా సులువు. దాని వలన మనకేలాభామూ లేదు. అవతల వారికే నశ్రమూ లేదు. అసూయంటే యితరుల బాగును సహించలేకపోవడమే.ఓర్చుకోలేక అపవాదులు కల్పిస్తాము. వారు నష్టపోతే సంతోషిస్తాము. దాని వలన మనకేమి ప్రయోజనము? అవతల వాడికి మంచి జరిగితే మనకేమి నష్టము? కాని యిది ఎవరూ ఆలోచించారు. వాళ్ళు బాగుపడితే మనకే మేలు జరిగినట్లు భావిద్దాం! లేదా మనమూ ఆ మేలును పొందే యత్నం చేద్దాం. వాడు మనసోత్తేమి లాక్కున్నాడు? వాడి కర్మననుసరించి ఫలితాన్ని వాడు పొందుతాడు.

ఈ టపా వ్రాయడానికి కారణం నా సాయి గురించి నా బ్లాగులో వ్రాసుకున్దామనే ఈ మద్య అదుపుతప్పుతున్న నా ఆవేశాన్ని అనుచుకున్దామనే గానీ గొప్ప కోసమో లేక లేదో రుజువుల కోసమో కాదు :)